تصاویری عاشقانه متفاوت (عشق در همه جا)

ادامه مطلب...

ازدواج از دید دخترها در سنین مختلف

ستاره بخت و اقبال شما در سال جدید!!!

متولدین فروردین ماه:
دختر یا پسر فرقی نمی کند، شما باید بدانید چون در ماه اول سال به دنیا
آمده اید و کنکور ارشد در ماه آخر سال (اسفند) برگزار می شود، روز امتحان
دیر از خواب بیدار می شوید، بعد در ترافیک گیر می کنید و احتمالاً از کوچه
که رد می شوید زنی با یک سطل آب کف از شما استقبال خواهد کرد (به عبارتی
بدرقه) از تمام این مخاطرات که بگذرید، جلوی حوزه امتحانی متوجه گم شدن
کارت ورود به جلسه تان می شوید بنابراین توصیه می شود بیخود دنبال دردسر
نروید و از هرگونه تلاشی برای رسیدن به مقاطع بالاتر دانشگاهی خودداری
کنید!

متولدین اردیبهشت ماه:
اول، قدم نورسیده را به مامان و بابا تبریک می گوییم. تو اگر دختر باشی،
اسمت یا رکسانا است یا مرسده و اگر پسر باشی اسمت یا هوخشتره است یا جغتای
(البته گوسفندان اسمهای دیگری هم دارند)، متولدین این ماه خیلی بی جنبه
اند، آخر لزومی ندارد به بقالی سر کوچه تان پز بدهی که بعد از یازده سال
فوق قبول شده ای، خبر قبولی را احتمالاً در مراسم خاکسپاری یکی از بستگان
می شنوی و چنان قهقهه ای میزنی که گورکن با بیل و صاحب عزا با دسته بیل به
دنبالتان خواهند دوید.

متولدین خردادماه:
همانطور که از اسم ماه تولدتان پیداست، دچار درس خواندن افراطی از نوع
طالبانی می باشید (همان خرخوان خودمان) دخترهای خردادی یک روز قبل از
کنکور ارشد برایشان خواستگاری پیدا می شود (آنهم کچل پلاک لیزری نمره
قبرس)، پس بهتر است که دنبال بختشان بروند و فرصت را به پسرهای خردادی
بدهند (که برای پنجمین بار امتحان می دهند).

دوست دارم چون صبوعی بردوشت کنم

                                                                گه دراغوشت کشم گه چومی نوشت کنم

برترازعطرگل سرخی توای زیبای من

                                                              دوست دارم دستهایم رادراغوشت کنم

گرچه مثل خوابی توای رویای من

                                                            نیست ممکن لحظه ای ایگل فراموشت کنم

                                                           منوتوبه یک شهروزهم بی خبریم

                                                           هردودنبال دل گم شده ای دربه دریم

                                                          ماکه محتاج نفسهای همیم اه چرا؟

                                                          ازکنارتن یخ کرده ی هم میگذریم؟

                                                          مادوکبکیم هواخواه هم نفس

                                                          هردوپربسته گرفتارچنگال قضاوغدریم

                                                          کی توانست بگوید که می ایدروزی

                                                           من وتوهردوبه یک شهروزهم بی خبریم

                              سرکوچه هوادارتوام من                                          دراین کوچه گرفتارتوام من

                             اگرروزی هزاربارت ببینم                                            هنوزمشتاق دیدارتوام من

                             چه بدکردم که مهرازمن بریدی؟                                 خداوندا بدی ازمن چه دیدی؟

                             پشیمان میشوی روزی تو صدبار                                 که دنبال او میدویدی

                            بی جانم که ازجانت جدانیست                                  بیاکه منزلم بی توصفانیست

                            بیابنشین کنارمن ای دوست                                    فدایت میشوم توراجان فدانیست

زبانم رانمیفهمی نگاهم رانمیبینی                                 زاشکم بی خبرماندی واهم رانمیبینی

سخنهاخفته درچشمم نگاهم صدزبان دارد                      سیه چشما مگرطرز نگاهم رانمیبینی؟

سیه مژگان من موی سپیدم رانگاهی کن                       سپیداندام من روزسیاهم رانمیبینی؟

پریشانم دل مرگ اشیانم را نمی جویی                         پشیمانم نگاه عذرخواهم رانمیبینی؟

گناهم چیست جزعشق تو؟روی ازمن چه میپوشی           مگرای ماه چشم بی گناهم رانمیبینی؟

دوستای گلم نظریادتون نره

نمیدانم چراگاهی زتودلگیرو غمگینم                  دوچشم سرخو خیسم رامن ازچشم تومیبینم

تویی دردو تویی درمان ندارم چاره ای دیگر          بسازم یابسوزم بادلی غمگینوبی یاور

نه دارم طاقت دوری نه دارم طاقت رفتن              شدی جزیی زمن حالا تمام جانو روح من

دلم دلواپس فردا به فکرسقف یکرنگی                وحالااین منم بااین همه احساس دلتنگی

تویی شعرحضورمن نباشی نیست خواهم شد     چه بایدکرد باعشقی که جزیی ازوجودم شد

دوستای گلم اگه خوشتون اومدنظریادتون نره هااااااااااااا

اونوقت که خداجون باقلم طلاییومرکب زرکوب خویش واسه همه مینوشت سرنوشت به من عاصی که رسیدقلم طلایی شکستومرکب هم ریخت

اونوقت خداجون باهمون قلم طلایی شکسته ومرکب زرکوب خویش رواسم من خیلی قشنگ نوشت      

                                                                                                                        برو ای اسیرسرنوشت